ŞEHİR HİKAYELERİ

Her şehrin kapısında düşünür
Belki burası vatandır
Şair tüm şehirlerin sürgünü
Kendi yüreğinde yatandır...

İSTANBUL’A
…

(ÜÇ NOKTALI ŞİİRLER)

...

Yüreğinin bir yakası masal...
Bir yakası kış...
Kışı bitiren bir masal...
Masalı bitiren bir kış...


…

Gözlerinin ucunda bir şehir...
Şehrin bir ucunda gözlerin...
Gözlerinde bir şehrin hasreti...
Bir şehirde hasreti gözlerinin...


…

Bir İstanbul’a dönüp bakıyor hasret...
Bir dönüp sana bakıyor İstanbul...
Sen o özlemleri biriktiriyorken
İstanbul’da...
İstanbul yeni özlemler kurguluyor
Cinnet tadında...



…

Bir ışıktı İstanbul
Arkasında sen...
Bir ışıktın sen
Arkanda İstanbul...
Bir gece sana uyuyordu İstanbul
Bir sabah sen İstanbul’a uyanıyordun...

…

İstanbul başka bir rüya hayatta
Rüya başka bir hayat İstanbul’da....

YALAN...

İstanbulda
Bir ıssız şehir yalnızlığı...


…
Kirpiklerini kaldırıp
Uzandıkları yüreğimden
Öyle bir baktı ki
Deniz üzerinden istanbul’a
Sandım gözlerine boyandık..
Ansızın
Kapadı gözlerini
Uyandık


…
Ne zaman seni düşünsem
İstanbul oluyorsun
Nefesin rüzgara karışıyor
Sonum oluyorsun

Bir martı havalanıyor avuçlarından
Şehir hatları vapuru sefer alıyor
Sesin uğulduyor yedi tepede
Katlime ferman buyuruyorsun....

…
Sessiz ,sensiz bir yağmur yağıyor istanbul’da
Saçlarımdan gün batıyor
Şöyle bir silkinip atsam başımdaki yıldızları
Gece istanbul’a sıvaşıyor...
Gözlerim sarhoşlukta ısrarlı
Vakit yok tüm saatler aşkı gösteriyor..
Birazdan soyunup tüm şehirlerden
Yüreğim kimliksiz sana geliyor.


İSTANBUL’A

Kulağımdaki son vapur düdüğü

Son martı sesi

Gördüğüm son mavilik

Son rüya

Uyuduğum son uyku

Yazdığım son şiir

Ağzımdaki buruk tadı

İçtiğim son şarabın

Tüm sonların başı

Başların sonu

Bu gece sana ölüyorum İSTANBUL...


…
İstanbul günün sonu ,

sen gecenin .

İstanbul sözün sonu, sen başı,

Ama ,

İstanbul bir ayna,

bakmadan seni gördüğüm...


…
Gidilecek tüm yolların ,

Varılacak yeri sen .

Tüm firarların müsebbimi sen.

Yaşıyorsam hala ,

Acı çekmek uğruna,

Senin adın kara sevda olsun İSTANBUL...








ANKARA’DA
AŞIK OLMAK


ZOR…

...
Uzun geceler var ki ben bu şehirde ,
Yalnız ve sensiz bir avareyim.
Ne yaşadığımdan , ne öldüğümden,
Ne de dünyadan bi haberdeyim.
Sevgilim…
Günü gelipte bir yerlerde,
Olur ha da beni özler sorar isen,
Derlerse sakın inanma ,
Başka bir gönüldeyim...
...
Yalnızlık ilk defa bu kadar zor geliyor.
Günler sensiz neden geçmeyi bilmiyor.
Sokaklar evler aynı
Hatta insanlar bile..
Bir ben tek başımayım
Dolaştığımız bu yerlerde.
Sensiz bu hayatın anlamı yok ki artık.
Yaşanan hiçbirşeyin o eski tadı kalmadı.
Seni nasıl özledim,
Bilemezsin birtanem.
Bırakıpta gitmek,
Bu kadarmı kolaydı.
......
Ne çabukta pes ettin,
Hani ben her şeyindim,
Bu öyküde burada bitti,
Sonunu sen getirdin...
...
Ankara’da yalnız olmak öyle zor ki bu akşam
Hele seninleyken böyle dopdolu
Yanımdaysan kilometrelere rağmen
Ve uzanıyorsam ellerine
Dokunamıyorsam sana
Ankara’ya mı kızmak lazım yoksa hasrete mi
Ya da seni benden alan yollaramı bilmem
Şu an sadece hissettiğim iliklerime kadar
Ankara’nın sensiz çekilmediği
Hele bu gece hiç....

...
Sonbaharı sevmiyorum sevgilim
Güz trenlerinin isli vagonlarını
Seni alıp götüren o rüzgarları
S-e-v-e-m-i-y-o-r-u-m...
Bir eylül daha geldi bak
Tek tek bağlıyorum yaprakları ağaçlara
Her akşam “bir umut”la dinliyorum hava raporlarını
Takvim yapraklarını koparmıyorum
Ne yapsam da
Ne sen ne de eylül kanmıyorsunuz
Yine gidiyorsun
Gönlüme karakışlar geliyor...
Üşüyorum......