sunay akından devam...

ben yaşadıklarımın hiçbirini unutmam.


ama evet ! yeri gelir susarım.

canımı çok yakan şeyler olur ama... yinede susarım, tükenirim.

buna izin de veririm aslında.. salaklığımdan mı? hayır!

ben kimseye ''git'' de demem, diyemem.

o kişi vazgeçilmez olduğundan mı? hayır.

ona o kadar şeye rağmen,o kadar değer veririm ki, hergün yaptıklarına utansın diye.

ama bir gün öyle bir giderim ki;

kaybedeceğim hiçbir şey olmaz!

not:ben beni bunca anlatamazdım...

Dudak Payı-Sunay Akın

çay bardağında


bırakılan dudak payı

kadar bile

uzak kalamam

gözlerine



yakın olsun isterim

ellerime ellerin

yanındaki beton binaya

yaslanması gibi

köhne bir evin



seni bir çivi

gibi çaktım

çünkü beynime

ve toplayıp

bütün kerpetenleri

attım denize
 
*Bu şiiri ilk duyduğum günün anısının kalbimde ki kelebekleri için....

Kanatlar-Sunay Akın

Sırtında kanatlarının ağırlığı,

adımlarken

Galata Kulesinin basamaklarını,

uçup uçamayacağını bilmiyordu Hazerfen.

Tek bir şeyden emindi

yürüyerek inmeyecekti

çıktığı merdivenden.

Dalgın bir güvercini yakalamak isteyen arkadaşlarının

üstüne dev bir kuş gölgesinin düştüğü günden beri

vejetaryen oldu Galata'nın kedileri.

Sürgüne gönderildiği kentin limanından İstanbul'a giden gemileri izlerken

konuverdi Hazerfenin önüne

üstüste iki kelebek.

Yeni bir düşü vardı uçarken sevişmek...