“Sizin hiç babanız öldü mü?
Benim bir kere öldü…Kör oldum…”
Diyor Cemal Süreya şiirinde.Geçen hafta 2. babamı kaybettim.Daha önemlisi en iyi dostum babasını kaybetti.Acıyı ve çaresizliği bunca yoğun yaşamıştım daha önce.Acınız ,sevdiğinizin acısıyla nasıl katmerlenir bilmiyordum.Çok canım yanmıştı daha önce.Sevdiklerimi kaybetmiş,sevdiklerimin acısıyla kavrulmuştum.Ama bu bir tecrübe yaratmıyormuş.İnsan bu duyguya alışamıyormuş.Geçmiş tecrübelerinizin hiç faydası olmuyormuş.yine insanın eli kolu bağlı öylecek kalakalıyormuş.Durdum sanki..Hayatım durdu..Önemli olan tek şey dostumun acısını paylaşmak,hafifletmeye çalışmak.Başka herşey boş.
Vakit varken sevdiklerinizin kıymetini bilin.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
İçin...
- maikedi
- İzmirli... Atatürkçü.... Kafası hep karışık... Bunlargillerden... Anarşit... Akdenizli olmaktan gurur duyuyor .... Akdenizli olmak hayata karşı bir duruştur sanırım. Akdenizli olmak ; kanının deli akmasıdır, bağıra çağıra konuşmaktır, kalabalık aile sofralarıdır, kapı gıcırtısına oynamaktır, şarkılara ayakla ritm tutmaktır, zeytindir,zeytinyağıdır, teninin güneş yanığı rengini yıl boyu korumasıdır, güzel kızlardır, yakışıklı erkeklerdir, damak zevkidir, daha ötesi hayat zevkidir... Yani Akdenizli olmak bir ülkenin ötesinde bir iç denizin çevresinde yaşayan tüm insanların o deniz gibi rengarenk,kah huzurlu,kah deli dolu olmasıdır.Bir ülkeye değil bir denize kendini ait hissetmektir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder