Dünyaya açtım kendimi
içimi saklamadım
cesaretim kaderime yardım etti
kendimden azalmadım
her aşkta mazime hile yaptım
hiçbir aşkımdan ibret almadım
hayatın tekrarladığını
yalanladım hayatımla
oldurana kadar yaşadım
başkalarının olmaz dediğini
geri çekildim saklanmadan
yaraların öğretmenliğine bıraktım
kabulümü,inkârımı,reddimi
yenmedim yenilmedim
kendi aşkımdan
bir açıklama bekledim bana ait
kandım aldandım dindim
yaşlanmadım dilsizken körken bıkmadım
aşkla yapılan kalb yoklamasını
her sayımda içimdeki hafız seslendi:
buradayım!
kendimi dinledim onun sesinden
ama ses çıkarmadım
yeniden yazdım
yıllar önce dizinde incindiğim dizeleri
yusuf'un kuyusu kalbinde idi
ve benzerleri
şimdi ellerindeyim
sen de kork sen de git sen de kaç
hangi su yıkayabilir beni artık
hangi ocak odunumu yakacak
yere göğe koymaz seni
yusuf güzeli âhım
sevgilindim eskiden
şimdi yasaklınım
senin için buradayım
senin için buradayım
ne hile ne ibret ne su ne ocak
zaman kimseyi anlamazken
bu divanda uyuyanları
kim anlayacak?
Murathan Mungan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder