Salı, Kasım 15

b.o.ş.l.u.k.

Tanımlanması zor bir yalnızlık hali bu...
Korkma anne...İç sesimle başbaşa kalacak kadar yalnız olamadım hiç...Ne kadar iyi tartışılır.Ama anneler üzülür çocuklarının yalnız olduğunu düşününce...Sen üzülme...
Sesimin yankısını duyuyorum kendi içime seslendiğimde...
Hayret...
Küçük bir kızken bile birilerine çarpardı sesim yüreğime seslendiğimde...
Bu ıssızlık beni endişelendiriyor...
Hem kış ta geliyor...
Bu boşluk daha da bir soğuk rüzgarlar estirirse içimde...
Hasta mı olurum sanki?
İçimdeki boşluğun cereyanında kaldım doktor bey? Sanırım sebebi bu soğuk al-ın-ganlığımın...
Boşluk...
Geceleri uykum kaçtığında hayal kuramama halim...
Hiçbir şarkının kimseye varmaması...
Tuhaf bir ıssızlık hali...
Sesim kendi içimde yankı yapıyor ne güzel....
Kendi içinin boşluklarında kaybolur mu ki insan...
geçmişim...
hayallerim...
içimden yaşam kaçıyor kapatın kapıları....

Hiç yorum yok:

İçin...

Fotoğrafım
İzmirli... Atatürkçü.... Kafası hep karışık... Bunlargillerden... Anarşit... Akdenizli olmaktan gurur duyuyor .... Akdenizli olmak hayata karşı bir duruştur sanırım. Akdenizli olmak ; kanının deli akmasıdır, bağıra çağıra konuşmaktır, kalabalık aile sofralarıdır, kapı gıcırtısına oynamaktır, şarkılara ayakla ritm tutmaktır, zeytindir,zeytinyağıdır, teninin güneş yanığı rengini yıl boyu korumasıdır, güzel kızlardır, yakışıklı erkeklerdir, damak zevkidir, daha ötesi hayat zevkidir... Yani Akdenizli olmak bir ülkenin ötesinde bir iç denizin çevresinde yaşayan tüm insanların o deniz gibi rengarenk,kah huzurlu,kah deli dolu olmasıdır.Bir ülkeye değil bir denize kendini ait hissetmektir.

deviantart

Powered By Blogger