Hayat bayram olsa...

Bayramlar çocukluğumla ilgili en güzel anılarımdır.Kalabalık bir aileye mensup ama uzakta yaşayan her cocuk gibi bayramları iple çekerdim.Çünkü bayramlar özlediğim kuzenlerime kavuşmak ,daha cok oyun,kocaman sofralar ve birde üzerine şeker ve para demekti daha ne olsun.Çocuksanız hayat bunlardan ibaret değilmidir zaten:) O zamanlar arife günü yapılan kabir ziyaretleri bile bu büyük eğlencenin parçasıydı benim için.Hep beraber köyün kabristanına kadar yürür orada hepsini bir masal olarak dinlediğimiz aile büyüklerine dua ederdik.Sonra...Biz büyüdük ve ölenler artık bir masal kahramanı gibi uzağımız da değil.Ilk kez dedemi kaybettiğimde anlamıştım mezar başında ağlayanları.Sonra devamı geldi.Hele bu yıl.Ardı arkasına kaybettim cok sevdiklerimi.Birine alışmadan öbürünün acısı dağladı yüreğimi.Her acıda Allah çekemeyeceğimiz acı vermesin dedik.Şimdi çocukluğumun kabristanından içeriye bakarken içerdekilerin sayısının dışarıdakilere yaklaştığını ve giderek eksildiğimizi bir kez daha farkediyorum.Ve yağan yagmur karışıyor gözümdeki yaşlara ... Biliyorum ki hatırladığımız sürece bizimleler aslında...Biraz hüzün kokuyor ama, herkese iyi bayramlar.