Ruhsuz bir şehirin
Dilsiz çocuğuyum ben..
Kelimelerim yetmedi yaralarımı sarmaya,
Her yanımdan kan damlıyor ,
İlk cemrem düşüyor toprağa...
Ben ki baharı getiriyorum ,
Bahçedeki erik ağacına ,
Söyleyemediklerimden sorumlu tutmayın beni ,
Hıçkırıklarımda kelimelerim dinleyin...
Otobüs duraklarına yapıştırmayın kayıp ilanlarımı,
Yerini bildiğiniz şey kayıp sayılmaz hem...
Sağır ediyor kulaklarımı şehrinizin gürültüsü ,
Ve bu büyük sessizlik esir alacak beni.
Görmüyormusunuz böyle daha yalnızım,
Rahat bırakın beni ,
Ve unutun sadece...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder